Chciałbym powiedzieć, że wciąż jestem człowiekiem. Choć nigdy stąd nie wyjdę, wciąż coś mi się chce. Skoro wstaję z koja każdego ranka, skoro się golę, skoro piszę te słowa choć nigdy ich nie zobaczę na ekranie… To znaczy że wciąż jestem człowiekiem. A ty czytelniku, nieważne czy czytasz te słowa z dreszczykiem że pisze je osoba która popełniła jakieś zbrodnie (może kiedyś napisze za co siedzę) pomyśl że skoro mi się jeszcze coś chce, to TY nie masz prawa narzekać że np. nie masz motywacji. Pomyśl że są osoby, które już nigdy nie pójdą na spacer do parku – a ty możesz. Z kimś bliskim do kina czy do teatru – ty możesz.
Może będzie ci łatwiej z perspektywą, że komuś jest gorzej i nie zanosi się na poprawę. Niech chociaż taki będzie pożytek z mojego marnego losu…
Dożywocie 